- atbukėlis
- atbùkėlis, -ė smob. (1) 1. kas atbukęs, bukas: Patekink tą atbùkėlį Skr. Su tuo atbùkėliu [peiliu] negali nieko atriekti Skr. 2. prk. bukaprotis: Jis toks atbùkėlis – nieko nesupranta Sb. Ne tokiam atbùkėliui tai išmanyt Skr.
Dictionary of the Lithuanian Language.